Hoi Sarojini,

Hoe gaat ie. Tijdje niets van je gehoord. Heb het document van Marjorie gelezen. Vond het niet erg veelzeggend, meer een serie momenten als feit en niet als momenten doorleeft. Maar goed, gaf toch wel een indruk van haar leven en de mobiliteit van de familie en de bevolkingsgroep waar onze familie toe behoorde; "The Anglo Indian".
Er is niet veel over bekend in de vorm van geschiedschrijving. In India was de Anglo Indian een soort tussengroep. Ze behoorden niet tot de Engelsen en ook niet tot de autochtone bevolking. Voor de gemiddelde Hindoe is een Anglo Indian gewoon een outcast. Dat was ook wel het dilemma van deze groep. Ze behoorden sociaal wat status betreft bij de laagste rangen van de Indiase maatschappij. Een Hindoe konden ze niet worden, een lid van de vele plaatselijke volksstammen en de laagste kasten van de Hindoes ook niet. Ze konden niet anders dan zich richten op de participatie in Brits Indische maatschappij. Maar de blanke leden van die Brits Indische maatschappij keken neer op deze Eurassiens, zoals zij officieel werden genoemd. Dit kwam mede door het feit dat kinderen van Blanke en autochtone komaf buiten het huwelijk om ter wereld kwamen. In dit geval ging het vriijwel uitsluitend om mannen die in concubaat met een Indiase vrouw leefden.
Deze bijna statusloze bevolkingsgroep moest zich ook wel op de kolonialisator richten. Niet in de laatste plaats om een modus van overleven te zoeken. De enige plekken waar ze emplooi konden vinden was in dienst van instituties die in het verlengde van het koloniale bestuur lagen, zoals de Indian Railways, the Indian Post and Telegraph, etc. en anderzijds in dienst van private ondernemingen; handelshuizen, fabrieken, etc.
Je moet derhalve de bewering van Marjorie dat haar familie 'Engels' is in dit licht zien. Het was essentieel om dat te denken. Niet alleen om de kans op emplooy zeker te stellen, maar ook psychologisch. De Anglo Indian was had in zekere zin geen identiteit. Een Engelsman kwam uit Yorkshire of Cornwall, etc. uit dat en dat dorp of die en die stad. Daar had hij of zij bijvoorbeeld al generaties geleefd. Een Hindoestaan kwam uit Bengalen of Kerala. Zij behoorden tot een specifieke kaste en hadden vaak een lange historische band met hun streek van afkomst. Maar de Anglo Indian. Die had sowieso een gemengde achtergrond. Die wist na een of twee generaties al helemaal niet meer waar de wortels van hun familie lagen.
Dus Marjorie schrijft dat haar moeder Schots is. Maar dat is niet waar. Ze heeft Schots bloed, maar op welk moment in de familiegeschiedenis deze Schotse afkomst is begonnen weet ik ook niet precies. Het kan dat mijn grootmoeder half Schots was, maar het is meer waarschijnlijk dat haar grootvader Schots was en misschien zelfs haar overgrootvader. Feit is dat deze Schotse Macbean met een Indiase vrouw is getrouwd. Niet alle Anglo Indians werden buiten het huwelijk verwekt. Er waren genoeg Britse mannen die trouwden met lokale vrouwen en kinderen kregen. En dat bedoel ik met te zeggen dat weinig geschiedkundig werk gedaan is op dit gebied. Dat zou interessant kunnen zijn. Wat soort Britten trouwden met Indiase vrouwen. Wat soort statistische gegevens zou je kunnen verzamelen om wellicht te kunnen komen tot conclusies omtrent hun sociale achtergrond, status in het koloniale regiem, etc.
Het is tenslotte ook wel opmerkelijk hoe weinig woorden ze besteed aan de afkomst van haar vader. Die was gewoon een volbloed Bengaal. Maar goed. Ik schrijf dit niet om Marjorie te bekritiseren, maar meer om duidelijk te maken hoe belangrijk een nauw verwantschap met het Britse is voor haar en dat dit niet zo zeer een individuele voorkeur is als wel een voorkeur die onderdeel was, en haar geval nog is, van de psychologie onder de bevolkingsgroep waartoe mijn vaders familie behoorde.

Hier gaat alles zijn gangetje. Een paar weken geleden mijn portemonnee verloren. Ellende, aangezien daar naast geld ook bankpasjes, rijbewijs, ov kaart en nog zo meer in zat.
Nu ja ik was nog nooit mijn portemonnee kwijtgeraakt en het is wellicht een les voor de toekomst. 1 bankpasje en geen rijbewijs op zak tenzij ik met de auto weg moet.

Nelson was vorige week een paar dagen in Nederland. Zoals je wel al weet heeft oma nu een pacemaker, waarvoor zij een aantal dagen het ziekenhuis in moest. Nelson moest in Londen zijn voor zaken en plakte er een paar dagen Nederland aan vast. Zondag was het moederdag en toen zijn Tara en ik met je moeder en Erik naar Den Haag gegaan. Het was gezellig en we hebben asperges gegeten. Met oma gaat het wel goed. Ik ga proberen 1 keer in de week naar haar toe te gaan om wat in huis te helpen. Schoonmaken, klusjes en de tuin.

Dat was het zo'n beetje. Weet nog niet precies welke datum ik de oversteek naar Engeland ga maken, maar ik zal zodra ik daar wat meer zekerheid over heb de boot boeken. Maakt ook niet zoveel uit, gezien de vele mogelijkheden die er zijn om naar Dover te varen.

Liefs, pa